4

O libro “A Lúa do Senegal” escrito por Agustín Fernández Paz foi moi interesante. As súas reflexións sobre as dúas caras das migracións humanas: inmigración e emigración. A forma de explicar todo, o que tiveron que pasar as personaxes plasman totalmente a realidade que vivimos nos nosos días. Este libro pode axudarnos a comprender o difícil que resulta deixar atrás o teu país, a túa vida e todas as persoas que che importan para instalarte nun lugar totalmente diferente ao que coñeces e desenvolver unha nova vida alí. Ademais expón moi ben os temores a non ser aceptado, o que pode sentir unha persoa cando fas os teus primeiros amigos.

Tamén explica que moitas persoas son racistas e ven inferiores as que teñen a pel morena polo simple feito de ser doutro país e dá o punto de vista de todos os personaxes, o que fai máis interesante o libro : o dos adultos, como o de Aminata, que o ven como unha discriminación inxustificada; o das rapazas, que aínda non o entenden; pero as reflexións de Khoedi van madurando a medida que o experimenta en Vigo e dáse conta do insultante que é que che traten desa maneira.

Selena Bermúdez Fungueiriño

É un libro realista, que expresa unha das realidades ás que nos enfrontamos cada día como é a inmigración. Ademais paréceme boa idea poñer como narradora a unha rapaza xa que non usa ese ton de dureza que empregaría un adulto con este tema. Este libro é un libro para imaginar a gran diferenza entre a economía dos países pobres e a dos países ricos.

Daniel Fernández Romero

A verdade é que este libro sorprendeume gratamente, xa que cría que non me ía gustar, pero foi realmente emocionante. Toca a inmigración, tema delicado e de actualidade, desde unha perspectiva sinxela e diferente. O feito de que esté escrito en primeira persoa axuda a identificarse e a sentirse como unha emigrante/inmigrante que tén que facer a viaxe. Ademais fíxome reflexionar sobre a situación de Khoedi e de que son milleiros os "Madou", "Alioune", "Mabale"... as que arriscan a súa vida na procura dunha vida mellor.

Sentinme impotente ante a realidade que reflicte o libro e desexosa de que todas as viaxes rematasen coma a de Khoedi.

María Losada Miguéns